Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΤΙ... ΚΑΤΙ....


Όταν το σκοτάδι πέφτει μαρέσει ακόμα και ξύπνια να είμαι να κλείνω τα φώτα , να μην ακούγεται τίποτα , να υπάρχει απόλυτη ησυχία.Βυθίζομαι στις σκέψεις μου , βουτώ στη θάλασσα του μυαλού μου και ψάχνω , αναζητώ μια σπίθα , ένα φως , μια ένδειξη οτι κάτι σημαντικό συνέβη , οτι η μέρα δεν κύλησε όπως η προηγούμενη ... ψάχνω ... ψάχνω ... και ξέρεις τι βρίσκω ; Ένα τίποτα , ένα τίποτα που με κοιτάζει χαμογελώντας ειρωνικά , δεν μπορεί , δεν μπορεί λέω να είσαι εσύ μόνο στη ζωή μου , να με καθορίζει ένα τίποτα , ένα ασχημάτιστο , μαύρο , κακάσχημο τίποτα , όχι... όχι....ψάχνω, ψάχνω περισσότερο, με περισσότερο πείσμα, κουράζομαι , ανασαίνω βαριά , συνεχίζω όμως, συνεχίζω προσπαθώντας να ξεγυμνώσω το είναι μου, να το κάνω είτε να ντραπεί για την κατάντια του είτε να ζήσει την απόλυτη ηδονή απτην ανακάλυψη μιας πολύτιμης οντότητας , που δεν θα είναι κενή αλλά γεμάτη συναισθήματα και εμπειρίες. Φτάνω στο τέρμα της αναζήτησης , κουρασμένη πια , τρέμοντας από αγωνία και φόβο για το τι θα αντικρίσω , στέκομαι απέναντι από μια σκέψη που μου κάνει εντύπωση , την αγγίζω , αρχίζω και τη νιώθω, η σκέψη αυτή αναφερόταν στον έρωτα , ένα συναίσθημα ξεχασμένο και αφημένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου ...- Γιατί είσαι στο τέρμα ; Τόσο πίσω; τη ρώτησα.-Γιατί εσύ με ξέχασες και με άφησες εδώ , ούτε που κατάλαβες οτι λείπω απτη ζωή σου , μου απαντά. -Μα πάντα αναφέρομαι σε σένα πώς γίνεται να σε ξέχασα ; -Δεν αναφέρεσαι σε μένα , έχεις μπερδέψει τον έρωτα με τις εμμονές και τους εγωισμούς. Ένα δάκρυ κύλησε απτα μάτια μου , ναι , είχε δίκιο είχα ξεχάσει τι σημαίνει να ερωτεύεσαι αγνά , να χάνεσαι σε ένα βλέμμα, να παρακαλάς για ένα χάδι , μια αγκαλιά και μόνο η σκέψη ή ιδεά ενός φιλιού να σε γεμίζει ευτυχία και γλυκιά μελαγχολία. Τελικά κάτι υπάρχει μέσα μου, που υπερβαίνει τη ρηχότητα της καθημερινότητας , κάτι τόσο μικρό μα παράλληλα τόσο σημαντικό ,κάτι που δεν είναι άλλο απτη λαχτάρα για έρωτα.