Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ

Είναι στιγμές που χάνομαι στης σκέψης τη ματαιότητα και αναζητώ ένα φάρο για οδηγό, σύμμαχο στης πίκρας τη σιωπή ... είπες κάποτε πως η βροχή τα εξιλεώνει όλα , όμως μάτια μου εδώ και μέρες καταιγίδα στη ψυχή μου και ο πόνος τρώει τα σωθικά μου αχόρταγα ... πες μου τελικά το φως απ'το ηλιοβασίλεμα πότε θα αναστήσει τον ήλιο απ'την άβυσσο της ψυχής μου ; Πότε η αγκαλιά σου θα γκρεμίσει τα τείχη του κόσμου ; Πότε ο ψίθυρος της ψυχής σου θα ακουστεί μέσα στην απεραντοσύνη της ύπαρξης μου που χρόνια ψάχνω να τρόπο να ταξιδέψω σε κάθε της πτυχή ... ίσως που ξέρεις ... ίσως μπορέσεις εσύ να ταξιδέψεις μέσα της και να γνωρίσεις τον πλανητάρχη του μυαλού μου καλύτερα και από μένα ... και ίσως αυτό να θέλω τελικά !