ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Και όταν κάποτε με ρώτησες τι θα θελα περισσότερο τη στιγμή εκείνη , σκέφτηκα φευγαλέα μια ακρογιαλιά το σούρουπο , με τα σώματά μας αντικριστά στο κύμα και τις ψυχές μας να φωνάζουν μέσα στην αγκαλιά της σιωπής τα πιο σκοτεινά μας πάθη , φοβισμένες να αφεθούν σ'αυτά μα ταυτόχρονα να νιώθουν την ανάγκη να ουρλιάξουν για να απεγκλωβίσουν τον πόνο της συνειδητής άρνησης αλλά και τον πόνο της εγγύτητας , το κύμα θα ήταν πλέον τα δάκρυά μας ... πιο αλμυρά ; πιο γλυκά ; δεν μπορώ να σου απαντήσω ... εσύ ; Αν μπορείς κράτα μου μια θέση δίπλα σου στην ακρογιαλιά και έρχομαι ... δεν θα αργήσω... εξάλλου ήδη με νιώθεις ...